Prawdziwy człowiek Boży wraca do domu...

Prawdziwy człowiek Boży wraca do domu...

… a my jesteśmy głęboko zasmuceni i poruszeni, ponieważ – jako międzynarodowa społeczność YOUCAT – tracimy wielkiego przyjaciela i ojcowskie wsparcie. Jednocześnie jesteśmy pełni nadziei, ponieważ widzimy go u kresu długiej, dramatycznej podróży, która kończy się w ramionach umiłowanego Ojca w niebie.

Niech Bóg wynagrodzi mu za wszystko, co nam ofiarował. Dał nam „pouczenie”, nosił nas w swoim sercu i modlił się za nas. Dziś towarzyszymy jego powrotowi do domu Ojca modlitwą, łzami i dziękczynieniem. Papież drugiego tysiąclecia, po Janie Pawle II, pozostawił młodemu pokoleniu niezwykłe dziedzictwo. Nadszedł czas, aby teraz o nim pamiętać.

We wstępie do YOUCAT skierował do nas takie przesłanie:

Musicie wiedzieć, w co wierzycie. Musicie pojmować Waszą wiarę tak precyzyjnie jak informatyk zna system operacyjny komputera. Musicie ją opanować jak dobry muzyk swoją partię utworu. Tak, musicie być zakorzenieni w wierze jeszcze bardziej niż pokolenia Waszych rodziców, aby z mocą i zdecydowanie stawić czoła wyzwaniom i pokusom tego czasu. Potrzebujecie Bożej pomocy, aby Wasza wiara nie wyparowała, tak jak krople rosy na słońcu, jeśli nie chcecie ulec pokusom konsumpcjonizmu, jeśli Waszej miłości nie chcecie utopić w pornografii, jeśli nie chcecie przejść obojętnie obok zdanych na czyjąś łaskę i zostawić bez pomocy ludzi w potrzebie…

Wszyscy wiecie, jak bardzo w ostatnim okresie wspólnota wierzących została zraniona przez ataki zła, przez przedostawanie się zła nawet do wnętrza, do serca Kościoła. Niech to nie stanowi dla Was wymówki, aby uciec sprzed Bożego oblicza! Wy sami jesteście Ciałem Chrystusa, Kościołem! Wnoście ten żywy ogień Waszej miłości do tego Kościoła, tak często, jak tylko ludzie oszpecają jego oblicze! „Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu!” (Rz 12, 11).

Kiedy Izrael znalazł się w najtrudniejszym położeniu w swoich dziejach, Bóg nie powołał ludzi wielkich i znaczących, lecz młodzieńca imieniem Jeremiasz. Ten czuł, że zadanie go przerasta: „Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!” (Jr 1, 6). Jednak Bóg kazał mu nabrać odwagi: „Nie mów: «Jestem młodzieńcem», gdyż pójdziesz do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę” (Jr 1, 7).

Błogosławię Was i codziennie modlę się za każdego z Was!