Sakrament małżeństwa

Mężczyzna i kobieta na obraz Boga

„I stworzył Bóg ludzi na swój obraz: na obraz Boży ich stworzył. Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę” (Rdz 1, 27).

Co dokładnie oznacza, że Bóg stworzył mężczyznę i kobietę „na swój obraz”? I co to oznacza dla każdego człowieka?

Bóg obdarzył mężczyznę i kobietę taką samą godnością, a jednak powierzył im zasadniczo różne cele. Uzupełniają się nawzajem. Według Biblii mężczyzna i kobieta są sobie przeznaczeni. Bóg nie chciał, aby Adam pozostał sam. W Księdze Rodzaju czytamy, że dał mu „pomoc odpowiednią dla siebie” (por. Rdz 2, 18. 23). Sam Bóg jest zatem Twórcą małżeństwa. Związek małżeński odpowiada naturze mężczyzny i kobiety.

Jak dochodzi do zawarcia sakramentu małżeństwa?

Małżeństwo to jedyny sakrament, którego udzielają sobie wzajemnie narzeczeni. Dokonuje się ono poprzez przyrzeczenie złożone przez mężczyznę i kobietę przed Bogiem i przed całym Kościołem, które zostaje przyjęte i potwierdzone przez Boga. Przysięga małżeńska brzmi: "Ja N., biorę Ciebie N. za żonę (męża) i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i wszyscy święci". Małżeństwo zostaje dopełnione poprzez fizyczne zjednoczenie pary (seks). Ponieważ sam Bóg tworzy więź sakramentalnego małżeństwa, to pozostaje ona wiążąca aż do śmierci jednego z małżonków.

Mówiąc sobie nawzajem „tak”, mąż i żona wyrażają swoją wolną wolę nieodwołalnego i bezwarunkowego oddania się sobie. Nowożeńcy obiecują sobie dozgonną wierność i wymieniają się obrączkami. Kapłan lub diakon potwierdza zawarcie związku małżeńskiego i prosi o Boże błogosławieństwo dla pary. W pozostałych kwestiach jest on jedynie świadkiem, że małżeństwo zostało zawarte w odpowiednich okolicznościach i że obietnica ma charakter całościowy, i że została złożona publicznie.

Ślub jest ważny tylko wtedy, gdy mężczyzna i kobieta pragną zawrzeć związek małżeński dobrowolnie i bez lęku lub przymusu, i nie są związani innymi więzami naturalnymi lub kościelnymi, jak np. istniejącym już małżeństwem lub ślubem celibatu. Ponadto małżeństwo sakramentalne zawiera w sobie otwartość na potomstwo. Pary, które pozostają bezdzietne, są powołane przez Boga, aby stać się „płodnymi” w inny sposób (por. YOUCAT 261-262).

Nierozerwalność małżeństwa

Doświadczamy tego aż nazbyt często: Nie potrafimy kochać albo nie odczuwamy miłości! A jednak nie powinniśmy się zniechęcać! Bóg jest Miłością. On jest źródłem, do którego możemy się zwrócić, gdy nie czujemy już w sobie mocy miłości.

Potrzebujemy Boga, aby móc prawdziwie kochać. Miłość między małżonkami może osłabnąć, ale może też wzrosnąć i na swój sposób stać się jeszcze głębsza i piękniejsza niż w czasach pierwszej miłości. Bo miłość to coś więcej niż uczucie: to decyzja na całe życie. „Miłość nigdy nie ustaje” (1 Kor 13, 8).

Zawarcie związku małżeńskiego w Kościele katolickim oznacza poleganie bardziej na Bożej pomocy niż na własnych zasobach miłości. Nierozerwalność małżeństwa stanowi istotę miłości. Jest odbiciem bezwarunkowej miłości i wierności Jezusa wobec Jego Kościoła (por. Ef 5, 25-32).

Sakrament małżeństwa jest niezrównanym źródłem siły dla mężczyzny i kobiety, dzięki któremu mogą zawsze zaczynać razem od nowa. Małżeństwo nie jest grą, którą można przerwać, kiedy przestajemy się nią cieszyć. Miłość nigdy nie ustaje, nawet gdy boli.

Jezus pokazał nam, co to znaczy kochać. Prawdziwa miłość to gotowość oddania życia za drugą osobę. Nie oznacza to koniecznie fizycznej śmierci. Małżonkowie zawsze oddają życie za drugą osobę, gdy są gotowi poświęcić się z miłości. W życiu codziennym. Krok po kroku i coraz więcej każdego dnia. Takie małżeństwo jest błogosławione i szczęśliwe. ∎